Μας ξετίναξαν τα μυαλά με το ντεμπούτο τους 3 χρόνια πίσω και παρά το γεγονός ότι άλλαξαν ύφος στο νέο τους άλμπουμ, συνεχίζουν να το κάνουν αυτό. Μιλάμε για μουσικάρες τα παιδιά και μπράβο τους που αναχώρησαν από το psych που τους φορτώσαμε και πάνε σε πιο classic 70s rock μονοπάτια. Μία μουσική που είχε βαρεθεί και η κουτσή Μαριώ 40 χρόνια πίσω γίνεται να ακούγεται σήμερα τόσο φρέσκια επειδή τα παιδιά αυτά την παίζουν με ευχαρίστηση και μαεστρία. Που σημαίνει ότι δεν κολλάνε στην παραδοσιακή συνταγή εισαγωγή-κουπλέ-ρεφραίν αλλά ακολουθούν που και που πιο προοδευτικές αναπτύξεις (χωρίς ποτέ να γίνονται progressive, κάτι σαν τους The Who). Κάθε νότα, κάθε κιθαριστικό σόλο, φαίνεται να έχει περάσει από αρκετή δοκιμασία χωρίς αυτό να κάνει το τελικό αποτέλεσμα ακαδημαϊκό. Που σημαίνει ότι η fun διάθεση είναι διάχυτη στο άλμπουμ. Κυρίως όμως το hotshot βρίσκεται σε αυτή τη λίστα λόγω του κομματιού που δεν μπορώ να ξεπεράσω εδώ και τόσους μήνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου