Σκεφτόμουν φέτος να κάνω μία λίστα με δίσκους εκτός συναγωνισμού. Δίσκους από παλαιά και αγαπημένα συγκροτήματα που επιστρέφουν με καλούς δίσκους, όπως οι Metallica, η Kristin Hersh και οι Pixies. Δίσκους που ακούς και ξαναπηγαίνεις στο παρελθόν αναμετρώντας το τι έχει μεσολαβήσει από τότε, αναγνωρίζοντας τελικά ότι όλα είναι στη θέση τους, χωρίς μεγάλες απώλειες ή ότι οι αλλαγές που έχουν επέλθει αποτελούν μια φυσική και ώριμη συνέχεια των πραγμάτων.
Τώρα για το Head Carrier δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτά ισχύουν και πολύ. Δεν είναι τα πάντα στη θέση τους και δεν υπάρχει καμιά εμφανής εξέλιξη στον ήχο τους. Όμως, αναλογιστείτε παρακαλώ τι θα συνιστούσε για τους Pixies "να είναι όλα στη θέση τους", εκτός από το ότι θα είχαμε έναν από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών. Μια απόκλιση από κάτι τέτοιο, ακόμα και εμφανής, δε θα ήταν δα και παράπτωμα. Ειδικά όταν έχει προηγηθεί το όντως μέτριο Indie Cindy 2 χρόνια πριν. Επίσης, ποια ακριβώς ωριμότητα θα περίμενε κανείς στον ήχο των Pixies; Να παίζουν δυόμισι δεκαετίες μετά τη βασιλεία τους country ή electronica; Ωραία θα μου πείτε, αν δεν μπορούν να εξελίξουν τον ήχο τους, ας το βουλώσουν και ας μην αναπαράγουν παλιμπαιδίζοντας το Crackity Jones (στο Um Chagga Lagga), το Where is My Mind (στο All I Think About You) και άλλα διαμάντια του παρελθόντος. Ε και τότε θα σας πω πως μπορείτε να ακούτε ακόμα και να εκθιάζετε τους Dinosaur Jr., Foo Fighters, Bob Mould και λοιπούς που κρατάνε από εκείνη την εποχή, όταν τίποτα καινούριο δεν έχουν στον ήχο τους;
Δε θα διαφωνούσα τόσο με το σκεπτικό σας αν 1) δεν υπήρχαν εδώ μέσα δύο κομμάτια που θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται στο Bossanova και να θεωρούνται κλασικά (Tenement Song, Oona) 2) δεν ακουγόταν από την αρχή μέχρι το τέλος με την ίδια ευχαρίστηση ακόμα και αν δεν έχει άλλες υπερκομματάρες. Ας μη κρυβόμαστε, τα Classic Masher, Talent, All I Think About You, Might A Well Be Gone, All the Saints (έχουν όλα κάτι από εκείνο το παιχνιδιάρικο μυστήριο) είναι στιγμές που θέλεις να ακούσεις από τους Pixies σήμερα μετά την απογοήτευση του προηγούμενου δίσκου. Υπάρχουν και πιο μέτριες στιγμές αλλά συνολικά η επιστροφή αυτή με ευχαρίστησε και σε μελλοντικά live της μπάντας θα αναζητώ τραγούδια από το Head Carrier.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου