NO. 17: THE MARS VOLTA - NOCTOURNIQUET
To 2012 είναι η χρονιά που ξανακοίταξα τα ύψη χαμηλότερα και ψηλότερα από μένα και αφέθηκα στο άπειρο του ανοιχτού ορίζοντα χωρίς πανικό αλλά με διερευνητική, σχεδόν ευλαβική προδιάθεση. Κοίταξα χάμω στο φαράγγι και είπα «ας πέσω» και τότε συντονίστηκα με όλες τις φαντασιακές φοβίες μου, τις διέγραψα από τον σκληρό δίσκο της ατομικής μου μνήμης και έπεσα στην κοιλάδα του συλλογικού νου. «Ζούμε και προχωρούμε μαζί, δε μπορείς μόνος πέφτοντας να μας πάρεις μαζί σου», λέει μια φωνούλα. Έπειτα κοίταξα ψηλά στις κορυφές και είπα «πέστε πάνω μου». Τότε αυτές όλες μαζί, σαν ένα συμπαντικό δίκτυο του ουρανού πιάνονται χέρι χέρι και χορεύουν έναν σκοπό απέριττο, έναν άνεμο που με σπρώχνει κοντά τους να κοιτάζω από τη μια την άλλη και να δονούμαι στο παγωμένο πάρτυ τους. «Όσο ψηλά και αν φτάσεις δε θα μάθεις να τραγουδάς τον σκοπό τους, μόνο να τον οσφρύζεσαι θα μπορείς» λέει πάλι η φωνούλα. Και με ξαναφέρνει πίσω νηφάλιο, ζεστό και παιχνιδιάρη.
NO. 20 ANDREW BIRD - BREAK IT YOURSELF
NO. 19 BOKOMOLECH - MASS VULTURE
NO. 18 DIIV - OSHIN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου