Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Βλακοβίσιον, λίγο πριν αρχίσει

Πλησιάζει η 1η Δεκεμβρίου όπου και 130 μέχρι στιγμής έλληνες και ανθέλληνες αν θέλουν bloggers θα ψηφίσουν τους καλύτερους τους δίσκους για το 2011. Όλοι ή οι περισσότεροι τουλάχιστον τρέχουν αγωνιωδώς να ακούσουν όσα δεν πρόλαβαν να ακούσουν τους προηγούμενους 11 μήνες, δηλαδή μερικές χιλιάδες κυκλοφορίες... Τι μάταια να ψυχαναγκάζεσαι να ακούσεις τη μουσική και να την κανεις να σου αρέσει κιόλας. Ο γραφών τις τελευταίες δύο εβδομάδες κατέπεσε σε αυτό το σπορ και ακόμα πως δεν το έχει μετανοιώσει ο θεός της blogovision το ξέρει. Να είσαι σκατά από αρρώστεια και να προσπαθείς να βρεις κάτι συμπαθητικό πέρα από το marilu στο ντεμπούτο των Baby Guru, να προσπαθείς ενώ οδηγείς να πιάσεις ένα τραγούδι που να σε ανεβάζει στο χαλαρό κατά τα άλλα αιθέριο Parallax των Atlas Sound, να το σκέφτεσαι σοβαρά για τον Miles Cane αλλά κάτι χλιαρότητες βρετανικού τσαγιού να σε κάνουν να ξεμπερδεύεις και με αυτόν. Για να μην πούμε για τον Noel Gallagher (με κάνει να σκέφτομαι, μα είμαι στα καλά μου μετά από τότα χρόνια...τι σου κάνει η ευκολία ή η απελπισία για το πως να γεμίσεις την εικοσάδα σου σε μια μέτρια χρονιά από δίσκους).
Ανασκόπηση όσων δίσκων δε θα μπουν μέσα στην εικοσάδα στο παρά τρίχα δεν το βλέπω να γίνεται από αυτό το blog φέτος. Θα υπάρξουν μόνο μερικά σχόλια για κάθε δίσκο που ψηφίζεται. Εντάξει, το βασικότερο κριτήριο της επιλογής για πρώτη φορά φέτος το παραδέχομαι ότι θα είναι το κατά πόσο ένας δίσκος θυμίζει κάτι άλλο παλαιότερο και αγαπημένο. Θα κάνω και εγώ αυτό που λέει ο διοργανωτής του διαγωνισμού ο gone4sure, θα άπαριθμώ μια λίστα με δίσκους παλαιότερους που μου θυμίζει ο κάθε δίσκος. Οποία δημιουργικότης, να μη έχει βγει ένας δίσκος να σου πει κάτι εντελώς νέο φέτος, ε, χμ, οκ, έχει βγει ένας αλλά ας περιμένουμε μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου.
Τέλος, και φέτος θα πραγματοποιηθεί η εκπομπή του ruby στο mojo radio με τα καλύτερα της χρονιάς. Δύο εκπομπές, του Σαββάτου με τα τραγούδια και της Κυριακής με τους δίσκους στο προτελευταίο σαβ/κο της χρονιάς. Θα τις φορτώσω στο blog για όποιον θελήσει να ακούσει. Τσεκάρετε εδώ την περσινή εκπομπή με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Beni Metal

Δώσε ρε αντιπρόεδρε. Άντε, τώρα που τα φάγαμε μαζί, όπως είπε ο Πρόεδρος, θα τα πούμε και στην κόλαση. Ντάξει, μετράει. Χα,χα,χα,χα!

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

11-11-11

Τι να σημαίνει άραγε στο διαδικό σύστημα οι έξι μονάδες μαζί; Υπάρχει κάποιο απόκρυφο μήνυμα να μας κάνει να αγωνιούμε; Όχι ότι έχει κάποια σημασία. Σημασία έχει ότι πλησιάζει η 30 Νοεμβρίου όπου ο γραφών μαζί με καμιά εκατοστί (μέχρι ώρας) ακόμα bloggers θα πρέπει να έχει καταλήξει στη λίστα του με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Γιατί τόση βιασύνη ρε παιδιά, θα μου πείτε. Λόγω της χάρης του παιχνιδιού που διεξάγεται για 5η συνεχόμενη χρονιά με διοργανωτή το blog gone4sure.wordpress.com και στο οποίο (στο παιχνίδι, όχι στο blog ντε) ψηφίζεις κάθε μέρα ένα δίσκο, από την 1η έως την 20η Δεκέμβρη, με αντίστροφη φορά ώστε την 20η να καμαρώνεις για τον καλύτερό σου δίσκο της χρονιάς. Ναρκισσισμός και ψυχαναγκασμός, γενικώς μαλακία, με τη διαφορά ότι (αυτή η έκφραση μου αρέσει γιατί τη χρησιμοποιεί ο Καζάκης) στο τέλος αυτού του παιχνιδιού βγαίνεις πολύ πιο πλούσιος μουσικά από ότι μπαίνεις. Μετανοιωμένος μεν για τις πολλές σου ελλείψεις αλλά πως να ακούσεις τους εκατοντάδες δίσκους άξιους να ακουστούν μέσα σε μια χρονιά...Ο καθένας λοιπόν έχει τα κριτήριά του ακόμα και σε εκείνους τους δίσκους που έπιλέγει να κατεβάσει. Που σημαίνει ότι δεν είναι τυχαίο τι επιλέγεις να κατεβάσεις για να ακούσεις οπότε κάτι από αυτά θα σου αρέσει. Κάτι ίσως θα σου αρέσει και πολύ, ενίοτε θα το λατρέψεις κιόλας.
Το ruby συμμετέχει για 3η χρονιά σε αυτό το παιχνίδι και θα τηρήσει πλήρως τους όρους του ανεβάζοντας κάθε μέρα από την 1/12 ένα δίσκο με λίγα λόγια για την εμπειρία να τον ακούς και να κάνεις παρέα μαζί του. Φέτος μπορώ να πω ότι ψυχαναγκάστηκα λιγότερο από τις δύο προηγούμενες φορές μιας και εμπιστεύτηκα αυτά που κατέβασα και τους έδωσα χρόνο, δεν τα άκουσα στο ff (fast forward, οκ δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω) και μετά να πω "ωραία φέτος άκουσα 350 δίσκους, είμαι γαμάτος". Γενικώς οι συγκεντρωτικές βαθμολογίες του metacritic.com απέδωσαν αρκετά και φέτος και αν δεν ήταν αυτό το μέσο θα είχα χάσει την ακρόαση σπουδαίων δίσκων. Από την άλλη οι προσωπικές απόψεις στα blogs και στα μουσικά sites δεν είναι οι ασφαλέστεροι οδηγοί εκτός και αν εμπιστεύεσαι πολύ τις απόψεις κάποιου συγκεκριμένου κριτικού. Το avopolis.gr κρατάει τα ηνία στις κριτικές αν και σπάνια πετυχαίνεις δίσκο να παίρνει πάνω από 8 στα 10. Τόσο λίγο γουστάρετε τη μουσική που ακούτε ρε παιδιά;
Το μυστικό είναι να έχεις αναπτύξει τα προσωπικά σου κριτήρια στο πως να ακούς και να ευχαριστιέσαι τη μουσική αλλά και να είσαι ανοιχτός σε νέες προσεγγίσεις, αισθητικές, εικονολατρικές, ιδεολογικές (που είναι χαμένες αυτές...) που μπορούν να φτιάξουν έναν κόσμο στον οποίο να μπορείς να ζήσεις μέσα. Καλά τώρα, σοφιστιές. Απλά νομίζω ότι είναι όλο και πιο δύσκολο να μοιραστείς ένα ποιοτικό (και δημοφιλές) άκουσμα με άλλους ανθρώπους στην εποχή της μαζικοποίησης της ευκολίας (που ευκολία σημαίνει και diy ενίοτε, καλά μιλάμε για πλήρη αντιστροφή, το indie έγινε βαρετό και το δημοφιλές έγινε ανάρπαστο). Πόσα καλά μαζικά ποπ τραγούδια ακούσαμε φέτος; Ελάχιστα.
Ωστόσο, φέτος θα είναι η πρώτη χρονιά που θα συμπληρώσω μια ειλικρινή εικοσάδα, χωρίς γεμίσματα δηλαδή. Που σημαίνει ότι βγήκαν καλοί δίσκοι (ε, αφού το λέω εγώ, έτσι είναι). Ίσως όχι οι υπερδίσκοι, αλλά από πότε έχει να βγει τέτοιος άλλωστε; Εκτός και αν οι 20 μέρες που απομένουν μέχρι την έναρξη της blogovision μας επιφυλλάσουν εκπλήξεις (που δε νομίζω).
20 μέρες λοιπόν μένουν γεμάτες ψυχαναγκαστικά ακούσματα με τους δίσκους που δεν πρόλαβα να ακούσω και αν δεν υπήρχε η blogovision ίσως δεν καιγόμουν να ακούσω. Άσε που με το έτσι θέλω δεν ακούγεται η μουσική. Όμως, ποτέ δεν ξέρεις τι θα βγεί. Ήδη οι πρώτοι ψυχαναγκασμοί βγάζουν καρπούς σαν αυτόν που ακολουθεί.