Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

The Go! Team Πάμε μωρέ ομάδα...

Η πληροφόρηση για την οικονομία και την πολιτική δε με αποσπά από την πληροφόρηση για τη νέα μουσική. Εκεί μάλιστα που σας μιλούσα για τους πολύ καλούς δίσκους των Trail of Dead, της PJ Harvey, των Radiohead και της Anna Calvi ήρθε να τους προσπεράσει όλους ο καλειδοσκοπικός soulful και σούπερ ανοιξιάτικος νέος δίσκος των The Go! Team. Ένα μόνο τραγούδι τους ήξερα μέχρι σήμερα αλλά κάθε track του Rolling Blackouts το έχω λατρέψει. Αυτό είναι κάτι που δε συμβαίνει συχνά. Καταρχήν άκουσα σε μια φίλη συμπαραγωγό το Buy Another Day και μάταια προσπάθησα να συγκρατήσω τον τίτλο αλλά ας όψωνται τα καλά blog που σου λένε τι να ακούσεις οπωσδήποτε και λίγες φορές πέφτουν έξω. To Rolling Blackouts στα αυτιά μου κινείται σε τρια αναμεμειγμένα ηχητικά σύμπαντα που αναδεικνύουν την πολυδραστικότητα και πολυσυνθετικότητα της μουσικής τους. Καταρχήν υπάρχει μια super-dooper-funky hip hop τρέλα στο ύφος των Μ.Ι.Α., Beastie Boys και Avalanches που βέβαια οι The Go! Team την έχουν κάνει ολοδική τους και είναι αναγνωρίσιμη και ευπρόσδεκτη εφόσον κατέχεις λίγο τον ήχο τους. Έπειτα, υπάρχει η AIRική αύρα που σαν οξυγόνο που σου λείπει από την επόχή του Moon Safari εισχωρεί στα εγκεφαλικά σου κύτταρα και ευθυγραμμίζεσαι με τον πανικό της άνοιξης που ξυπνάει γύρω σου. Και τέλος υπάρχει η indie pop πλευρά που ξεδιπλώνεται σε μερικά επικά τραγούδια βγαλμένα από τις καλύτερες στιγμές των πρόσφατων Best Coast και των παλιών καλών My Bloodies. Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα να ακούσεις σε αυτό το δίσκο, από Mammas and Pappas μέχρι The Dap Kings σε κοσμικές περιπέτειες και πολύ λίγα λέω. Ποπ μουσική με τα όλα της και δίσκος της χρονιάς μέχρι τώρα δαγκωτό. Απολαύστε!









Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Mε σχόλια

Έχω να νιώσω έτσι από τον Δενέμβριο του 2008. Τότε συνέβησαν γεγονότα με μεγάλη συναισθηματική επίδραση μέσα μου. Ένιωθα οργή, αγωνία, ανησυχία και αναμονή ότι κάτι μεγάλο θα συμβεί. Ένιωθα επίσης μια αύρα ελευθερίας μέσα στο χάος που διαμορφωνόταν στο κέντρο της Αθήνας και μία ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά για την ψευτιά και την αλήθεια γύρω μου. Ένιωθα όμως και μόνος σε αυτά τα συναισθήματα, χαμένος και αποπροσανατολισμένος. Κάπως παρόμοια νιώθω και τώρα όχι λόγω κάποιου άμεσου γεγονότος, αυτά εξάλλου τρέχουν καθημερινά και είναι συντριπτικά και με κάνουν να σιγοκαίω διαρκώς –ποιος όχι άλλωστε-, αλλά λόγω της παρακολούθησης μιας συνέντευξης που επικαιροποιεί την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Μιας συνέντευξης που ήδη έχω παρακολουθήσει 4 φορές και θέλω να την ξαναπαρακολουθήσω. Μου έχει γίνει έμμονη ιδέα και αυτό δε συμβαίνει επειδή έχει κάποιο δημοφιλή ή πιασάρικο χαρακτήρα. Οπωσδήποτε το περιεχόμενό της είναι προβοκατόρικο αλλά σε αυτή ακούγονται πράγματα που έχει στο μυαλό του κάθε άνθρωπος. Από τα πρώτα λεπτά της συνέντευξης εκπλήσσεται με το πόσο περιεκτικά, σαφώς και επικαιροποιημένα περιγράφει την παραπλάνηση και την εκμετάλλευση που δεχόμαστε ως έθνος, οικονομία και άνθρωποι. Ακόμα και αν διαφωνήσεις ή πεις ότι ο συνεντευξιαζόμενος υπερβάλλει, το αποτέλεσμα που έχουν αυτά που ακούς και μαθαίνεις δε θα αλλάξει. Γιατί ξέρεις ότι τα οικονομικά και πολιτικά γεγονότα γύρω σου που αποφσίζουν άλλοι για σένα με την υποτιθέμεμη συναίνεσή σου, είναι βουτηγμένα στη διαφθορά, τη ψευτιά, την εκμετάλλευση αλλά εσύ δεν κάνεις τίποτα γι’αυτό. Να γιατί σε κάνει σκατά το βίντεο με την ώρα, γιατί η κοινωνική ζωή τρέχει και εσύ έχεις φτιάξει ένα προσωπικό φανταστικό κουβούκλιο στπ οποίο βασιλεύουν η σιγουριά και η ασφάλεια. Ξέρεις βέβαια ότι προσπαθείς να πείσεις τον εαυτόν σου για αυτή την προσωπική κατάκτηση ενώ τα πρα΄γματα δεν είναι έτσι. Είσαι φοβισμένος και τρομοκρατημένος. Μόνο που για να συνεχίσεις να ζεις πρέπει να δουλεύεις, να παράγεις, να βγάζεις λεφτά και να τα χαλάς και να νιώθεις ευγνωμοσύνη γι’αυτό. Τι λές λοιπον όλο αυτό τον καιρό? Έλα μωρέ, και τι να κάνεις, τίποτα δεν αλλάζει λες. Και κοιμίζεις το φόβο σου χωρίς να παραδέχεσαι- ενώ το ξέρεις- ότι έχεις καποια ανησυχία ότι αυτός θα ξυπνήσει σε ανύποπτο χώρο και χρόνο και θα εκλδηλωθεί όπως την προηγούμενη φορά που έπαθες υπερκόπωση, που λιποθύνησες, που έχασες τα λογικά σου, που εκνευρίστηκες αδικαιολόγητα, που δεν μπορούσες να κοιμηθείς για εβδομάδες, που οι κακές σκέψεις σε σκότωναν, . Αρνείσαι τον κοινωνικό σου φόβο και αυτός εσωτερικεύεται και αρχίζεις να φοβάσαι τον εαυτό σου. Και νομίζεις ότι εσύ φταις και ότι ο ψυχολόγος θα σου λύσει το πρόβλημα. Πας λοιπόν και κλαίγεσαι σε αυτόν, ενοχοποιώντας τον εαυτό σου για ότι σου συμβαίνει αλλά αποποιούμενος κάθε δική σου ευθύνη για να το αλλάξεις. Γιατί πάλι λές στον εαυτό σου ότι δεν μπορεί να το αλλάξει. Ε, λοιπόν όχι, μπορείς και τώρα είναι η ευκαιρία. Αν κάνεις την αλλαγή το τώρα θα είναι και το πάντα.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Καλη μουσική νέα και παλαιότερη

Ο Ulrich Schnauss με εντυπωσίασε με το ατμοσφαιρικό του σετ στο λιθογραφείο και αν και σίγουρα άρεσε, το κοινό δεν του το έδειξε τόσο πολύ την Παρασκευή που μας πέρασε. Εγώ πρέπει να ήμουν ο μόνος που κουνιόμουν και ήμουν επιβιβασμένος στο διαστημικό σκάφος των ήχων του μουσικού. Η αγαπημένη μου ηλεκτρονική μουσική. Thank you Ulrich!



H Anna που φαίνεται να κόβει σα μαχαίρι με τις ροκαμπιλάτες κιθαρούλες της και την παθιάρικη φωνή της. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου της



Η Polly που σαν σοφή ιέρεια διηγείται τις ιστορίες της με εύστοχη τραγουδιστική σπαρακτικότητα. Άσχετο, αλλά ενώ άκουγα το LET ENGLAND SHAKE και έβλεπα ταυτόχρονα κάποιο βιντεάκι από τις καταστραφές στην Ιαπωνία κάπως ένιωσα..



Η Joan as Poice Woman σε μαγικές soul pop στιγμές. Ολοκαίνουργιο.



Οι Midnight Oil που τους θυμήθηκα με αυτό το τραγούδι μετά από πολλά χρόνια που έβαλα να παίξει το απαράδεκτης ποιότητας ελληνικό βινύλιο.



Οι Radiohead που όσο μέτριοι και αν ακούγονται με την πρώτη ακρόαση του King of Limbs τόσες μικρές εκπλήξεις φυλάσσουν για τη συνέχεια των ακροάσεων και για όσους έχουν την υπομονή να ακούσουν μέχρι το τελευταίο κομμάτι που είναι ίσως και το καλύτερο.



Και τέλος η εύθυμη νότα με τους Novos Baianos που τους έμαθα πριν λίγο καιρό από τον φίλο whatisluv. Σα να σου κάνουν ένεση καλής διάθεσης, αδρεναλίνης, απελευθέρωσης, ποδοσφαιρολαγνείας, χιπαριού και άλλα γραφικά και ωραία.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Picks of the week

Αυτή είναι μια υπέροχη μουσικά εβδομάδα λόγω των πάρτυ που προηγήθηκαν (και έπονται για πολλούς μέσα στο πσκ αλλά όχι για μένα που την κάνω για την ησυχία του βουνού) και των συναυλιών που έγιναν και θα γίνουν στην πόλη μας. Περάσαμε τέλεια στον Parov Stellar μέσα σε ένα κατάμεστο Rebublic με πάνω από χίλια άτομα ντυμένα σε στυλ charleston να χορεύουν και να αποθεώνουν τον Max the Sax. Εμείς στο mojo περάσαμε ακόμα καλύτερα για τους δικούς μας λόγους.
Το ενδιαφέρον συγκεντρώνεται τώρα στην αμέσως επόμενη συναυλία της manifest by mojo που αφορά τον συνθέτη και παραγωγό ηλεκτρονικής μουσικής Ulrich Schnauss. Για τον οποίο δε γνώριζα πολλά πράγματα αλλά ακούγοντας τις μουσικές του καλύτερα έχω ενθουσιαστεί. Πιστεύω ότι το ίδιο θα συμβεί και σε σας. Υπέροχη μίξη ambient electronica με shoegaze και dreamy pop ατμόσφαιρες. Για περισσότερα σχετικά με το live κοιτάξτε εδώ.





Μιας και μιλάμε για shoegaze ακούστε ένα αξιοπρεπέστατο νέο δείγμα του είδους. Απο την εποχή των Lush στα early 90s είχα να ακούσω κάτι παρόμοιο. Γλυκό, θηλυκό, εφηβικό, αιθέριο, ταξιδιάρικο, τι άλλο μπορεί να θελήσει κανείς.



Είπα για Lush που είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου γκρουπ των 90s. Essentials λοιπόν.



Anna Calvi, Πολυσυζητημένο όνομα που φαντάζομαι σε λίγο καιρό όλοι θα μιλάνε γι'αυτήν (το κοινό δηλαδή γιατί ήδη το κάνουν εκείνοι που παρακολουθούν τις εξελίξεις). Μια νέα PJ μαζί με Siouxsie και μια δόση κλασικίζουσας δικής μας Monika και πρόσφατης Nicole Atkins. Υγρές νυχτερινές κιθάρες γρατσουνάνε μιλιμαλιστικές rock 'n roll μπαλάντες και η φωνή της Calvi καλύπτει με ευκολία και αυτοπεποίθηση όλο τον υπόλοιπο χώρο. Είναι και όμορφη πανάθεμά την..



Και τέλος ο δίσκος της χρονιάς έως τώρα, όχι από την PJ όπως σας είπα την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά από τους Trail of Dead - Tao of the Dead. Κιθαριστικό alternative rock έτσι όπως το παίζουν λίγοι. Δισκάρα που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος και σε ταξιδεύει σε όσα έχεις αγαπήσει σε αυτούς στο παρελθόν αλλά και σε όλη την ιστορία του αμερικάνικού indie (και όχι μόνο) rock.