Απο το mic.gr είχα την ευκαιρία να ακούσω ένα πολύ όμορφο και ταξιδιάρικο τραγούδι απο τον καινούριο δίσκο των παλαίμαχων της grunge σκηνής MEAT PUPPETS. Θυμήθηκα πόσο πολύ μου αρέσει η φωνή του τραγουδιστή τους και πόσο καιρό έχω να ακούσω κάτι καλό καινούργιο και ανεπιτήδευτο ροκ. Κατέβασα το No Joke του 1995 όταν η διεθνής αναγνώριση του γκρουπ ήταν υψηλά λόγω των διασκευών του Kurt Cobain σε τραγούδια τους, όπως το Lake of Fire και το Plateau. Δεν γνωρίζω αν είναι απο τους καλύτερους, που σύμφωνα με τα reviews μάλλον είναι, απλά με ταξιδεύει σε εφηβικά όνειρα με τις ψυχεδελικές του κιθάρες και φωνές. Μουσική που τα μέσα δεν προωθούσαν ούτε πριν τους Nirvana ούτε τώρα, χρόνια μετά την παρακμή του grunge.
Το No Joke δεν είναι η δισκάρα που δεν ανακάλυψες έγκαιρα αλλά περιέχει μερικά υπέροχα κομμάτια και συμβολίζει για όσους είναι γύρω στα 30 εποχές που η ροκ δισκογραφία είχε ακόμα κάποιο ενδιαφέρον, πριν το nu metal, η επέκταση του Pop fashion και η διανοουμενίστικη electronica απομυθοποιήσουν και αποκαθηλώσουν τη ροκ μουσική και το attitude που αυτή κουβαλούσε εως τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου